لباسهای مد 1923

از زمان جنگ جهانی اول، مد غربی آزادی حرکت بیشتری به زنان داد. باستل های ویکتوریایی، کرست های خفه­کننده و دامنهای پف­دار و دامن های تنگ ادواردی از مد افتاده بودند. اگرچه ممکن بود قدری پر بودن در دامن ها وجود داشته باشد، و آستین ها همچنان بلند بوده و در کمر با دکمه محکم شده باشند، ولی لباس ها آزادانه آویزان بودند. در اوائل دهه 1920، لبه انتهاى تحتانى لباس وپيراهن و کت بالا رفت و و برخی از لباسها آستین های کوتاه داشتند یا بدون آستین بودند. رنگها جسورانه­ تر شدند به طوری که قرمز یک انتخاب رایج بود.

لباس زنانه

نیمرخ لباس ها بسیار گشاد و تقریبا شل بود. کمر تقریبا به زیر کمر افتاده بود و دامن به ماهیچه ساق پا افتاده بود. دامن های لباس های شب و عروسی حتی تا روی قوزک پا تمام می­شدند. کلاه ها، که اغلب از حصیر ساخته می­شدند یا با روبان بسته شده و حس می­شدند، با لبه هایی که درست بالای چشم ها بودند پوشیده می­شدند. کلاه های ناقوسی به شکلی بسیار چسبان در برابر سر پوشیده می­شدند، و لبه آن درست به روی چشم ها قرار می­رسید.

چهره ­پوش های عروس از این الگو پیروی می­کردند. این چهره­ پوش ها، که از پارچه نازک و توری یا گلها ساخته شده بودند، مانند کلاه های ناقوسی تا روی پیشانی آمده­اند. این در تضاد با تاج عروس در دوران ویکتوریایی بود، که در بالای سر قرار می­گرفت تا امکان دیده شدن صورت وجود داشته باشد.

کفشها، لباس های اوقات فراغت و لباس های زیر

کفش زنانه از چرم ساخته می­شدند و پاشنه حساسی داشتند. آنها اغلب بند و دکمه داشتند که از اینرو نیازی به قلابهایی به سبک چکمه ­های بنددار ویکتوریایی نداشتند. کیف زنانه دوردوزی شده بودند و، مانند لباسها، پفدار بودند.

برخی از زنان جرات پوشیدن لباس های راحتی یا چسبان را به عنوان لباس های اوقات فراغت در سال 1923 به خود می­دادند. زنان همچنین لباس های شنای تهیه شده از پشم، با آستین و شلوار کوتاه، را می­پوشیدند. در اوائل دهه 1930 بود که زنان شروع به پوشیدن لباس های شنای یک تکه کتانی، بدون آستین یا با تاپ های هالتر کردند که حتی پشت را عریان می­گذاشتند.

حتی لباس های زیر راحتتر شده بودند. کرست همچنان استفاده می­شد ولی مانند کرست های استخوان نهنگی که در دوره ویکتوریایی پوشیده می­شد نبود. کرست ها در سال 1923 از کتان ساخته می­شدند، و با اینکه برخی از آنها پشتیبان سیمی داشتند از سیم الاستیک و بندهای قابل تنظیم نیز منتفع می­شدند.

پالتوها

لباس ها و پالتوهای دارای برش مورب، که به صورت قطری برش داده می­شدند، نیز رایج بودند. پالتو زنانه ممکن بود از فلانل تهیه شود، و برخی از آنها با خز سنجاب تهیه می­شدند. آنها خیلی هم گشاد بودند.

مد آقایان

مد آقایان خیلی به اندازه مد زنان از دوره ویکتوریایی تغییرات نداشته است  و به استثناء الیفا سنتزی، و این واقعیت که کلاه دیگر اجباری نبود، از دهه 1920 تاکنون خیلی تغییر نداشته­اند. مردها کتها و اورکت های دو طرف دکمه ­دار، کت مردانه کمربنددار با چین های دو طرفه، چاک و جیب های عریض می­پوشیدند. شلوارها پاکتی بودند. مردها کراوات و کلاه می­پوشیدند. کلاه ها از حصیر ساخته می­شدند، و لبه­ های عریض و نوک بلندی داشتند.

مردها لباس های شنای یک تکه می­پوشیدند. در اواخر آن دهه بود که آنها به پوشیدن مایو رو آوردند.

لباس رسمی شامل تاکسیدو با یقه برگردان ساتن ابریشمی، شلوار پلیسه دار و یقه بالدار بود. مردها همان سبک لباس خواب و حمام های امروزی را می­پوشیدند، هرچند که لباس زیر اندکی با بندهای جانبی و دکمه­ ها دخیل بودند.